[Fic BTS] Philanderer Man chapter1 KookMin's NC part.

        ร่างสูงค่อยๆขยับตัวเข้าใกล้ร่างเล็กที่นั่งทำหน้าหวาดกลัวอยู่ไม่ไกล ร่างเล็กหน้าแดงแถมยังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจากฤทธิ์ยา จีมินน้อยชูชันขึ้นมาจนดันกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลให้นูนขึ้น

        จองกุกจับคนตรงหน้ามาจูบอย่างร้อนแรง จีมินไม่เคยถูกทำอย่างนี้มาก่อน เขาจึงทำได้แต่ปล่อยให้คนตัวสูงฉวยโอกาสและเล่นสนุกไปกับปากของเขา

        ร่างสูงเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากแดงๆมาเป็นซอกคอขาว เขาใช้ริมฝีปากของตัวเองจูบบริเวณคอขาวจนเกิดขึ้นเป็นรอยแดง.. มันคือสัญลักษณ์ว่าเขาได้เป็นเจ้าของของเล่นชิ้นนี้แล้ว

        “อือ.. หยุด”

        ร่างบางพยายามดิ้น ถึงแม้เขาจะรู้สึกดีแต่เขายังไม่รู้จักคนตรงหน้ากระทั่งชื่อ แถมอีกฝ่ายยังใช้วิธีสกปรกอย่างการวางยาเขาอีกต่างหาก

        จองกุกรวบตัวของจีมินขึ้นก่อนจะอุ้มเข้าห้องนอนไป เขาโยนคนตัวล็กลงบนที่นอนแบบไม่ไยดี

        “โอ๊ย!”

        คนตัวเล็กอุทานขึ้น ถึงแม้เตียงสีดำนี้จะนุ่ม แต่แรงกระแทกก็ทำใครเขาค่อนข้างเจ็บ

        “แค่นี้ก็เจ็บแล้วเหรอ งั้นคืนนี้มึงคงร้องไปทั้งคืนนั้นแหละ”

        ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ด ตามด้วยกางเกงยีนส์ของตัวเอง เผยให้เห็นแก่นกายอันใหญ่ที่พร้อมรบแล้ว

        “มะ..มึงจะทำอะไร .. อะ..อื้ออ”

        ร่างเล็กโวยวายก่อนจะถูกจูบอีกครั้ง จองกุกถอดเสื้อผ้าของจีมินออก ยังนับว่าเขามีความเมตตาที่ไม่ฉีกพวกมันทิ้ง

        จองกุกจับแท่งของจีมินเอาไว้ก่อนจะขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะ

        “อะ..อือ..หยุด..อ๊า..”

        ร่างเล็กครางไม่เป็นภาษา เขาได้แต่ขยับตัวไปตามสัญชาตญาณและความรู้สึกดี

        ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็เลอะมือของจองกุกไปหมด ร่างสูงหยักยิ้มก่อนจะส่งนิ้วเรียวยาวเขาไปในช่องทางคับแคบของคนตัวเล็ก

        “โอ๊ยย! เจ็บ ... อืออ.. เอาออกไป..”

        ร่างเล็กดิ้นรนอยู่ข้างใต้ นี่มันเป็นครั้งแรกของเขานะ.. ควรจะอ่อนโยนมากกว่านี้สิ

        ร่างสูงไม่สนใจฟังจีมินเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่ทำให้ช่องทางคับแคบนั้นลื่นขึ้น เขาก็ส่งจองกุกน้อยเข้าไปสำรวจภายในทันที

        “โอ๊ย! อึก.. กูเจ็บ.. หยุดนะ.. ฮึก..”

        ช่องทางคับแคบที่ถูกแก่นกายใหญ่ของจองกุกเข้าไปแบบรวดเดียวฉีกขาดจนมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา ความเจ็บส่งผลให้ร่างเล็กร้องไห้ น้ำใสๆไหลอาบแก้มของคนตัวเล็กจนชุ่มหมอน แต่จองกุกก็ยังไม่สนใจและยังคงเร่งความเร็วของสะโพกเขาต่อไป

        “อึก..อือ..หยุด..อือ..”

        ความเจ็บค่อยๆหายไป เหลือแค่ความเสียวซ่าน ร่างเล็กร้องครางเสียงหวานจนร่างสูงที่เร่งความเร็วขึ้นค่อยๆลดความเร็วลง

        “อือ.. หยุด ..อ๊ะ..อ๊า”

        ร่างสูงที่ปล่อยน้ำขุ่นๆเข้าไปจนเลอะช่องทางคับแคบ เขาค่อยๆดึงแก่นกายของตัวเองออกมา น้ำขุ่นๆไหลออกจากช่องทางเปรอะที่นอน

        จองกุกหยิบกล้องที่วางอยู่ข้างๆเตียงขึ้นมาถ่ายรูปของคนตัวเล็กที่ยังคงนอนหอบอยู่บนที่นอน

...หลักฐานสัญญาทาสอยู่ในกล้องนี่แล้ว…

[กลับไปเม้นที่หน้าฟิคคลิ้ก]

หรือ

ติดแท็กทวิต

#ฟิคฟลด