[BTS FIC] THE POOR chapter 2 [??hope's NC part]

เจ้าของร่างสูงโน้มกายลงมาหาคนตัวบาง มือหนาลูบแผ่นอกเปลือยเปล่าของโฮซอกก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะโน้มลงไปหากายบางตรงหน้า

เขาใช้ลิ้นดูดดุนที่บริเวณยอดอกของคนตัวบางกว่า ฝ่ายถูกดูดสะดุ้งโหยง ใบหน้าหวานเริ่มแดงก่ำด้วยความอาย

บอกตามตรง โฮซอกรู้สึกดี

ฝ่ามือหนาของร่างสูงบีบคลึงตามสะโพกกลมมนก่อนจะเลื่อนมากุมแก่นกายของโฮซอกเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง เขาลูบโฮซอกน้อยที่แข็งขันแล้วเบาๆก่อนจะเริ่มใช้มือกำรอบแก่นกายโฮซอกไว้

“อื้อออ”

คนตัวบางส่งเสียงร้องอื้ออึงออกมาเมื่ออีกฝ่ายเริ่มเพิ่มความเร็วของมือที่กำลังชักแก่นกายของเขาอยู่ ยอดอกที่ถูกดูดดุนทั้งสองข้างตั้งชูชันขึ้นมาด้วยแรงอารมณ์

ร่างสูงเห็นอย่างนั้นก็ยิ่งเพิ่มความเร็วของมือมากขึ้นเรื่อยๆ

แน่นอนว่าโฮซอกเคยช่วยตัวเองอยู่บ้าง แต่ใครจะคิดว่าการได้ใช้มือคนอื่นมันจะเสียวกว่ามือตัวเองขนาดนี้

มือเรียวของร่างบางโอบไปที่ศีรษะของร่างสูงที่กำลังดูดดุนยอดอกของเขาอยู่ ไม่นานนักฝ่ายนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจากหน้าอกของเขา ถึงแม้ว่ามือที่ปรนเปรอโฮซอกน้อยอยู่จะไม่ได้หยุดตามไปด้วยก็เถอะ

โฮซอกมองใบหน้าหล่อเหลาที่จ้องมองเขาอยู่ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนคนนี้หน้าตาดีมากๆ ขนาดเขาที่เป็นผู้ชายด้วยกันยังรู้สึกว่าหล่อเลย

คนที่โฮซอกเอาแต่ชื่นชมในใจหยุดมือของเขาก่อนจะขยับตัวขึ้นมาจนกระทั่งมังกรน้อยตัวใหญ่อยู่ระดับเดียวกับหน้าโฮซอก คนตัวบางได้แต่นอนนิ่งมองไอ้นั่นที่ใหญ่จนเขารู้สึกอายของตัวเองขึ้นมา

“อมซะสิ”

เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆให้เขาได้ยินกันแค่สองคน โฮซอกกระพริบตาปริบๆก่อนจะเอ่ยตอบ

“ทะ..ทำเป็นที่ไหนกันเล่า”

คนตัวสูงถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นยืน เขาเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่ไอ้จ้อนของโฮซอกก่อนจะทำการสาธิตตัวอย่างให้ดู

มือหนาจับโคนของโฮซอกน้อยเอาไว้ก่อนจะใช้ริมฝีปากครอบที่บริเวณส่วนหัว เขาค่อยๆดันปากลงไปจนอมแก่นกายของโฮซอกไปได้ลึกในระดับหนึ่ง

ความร้อนและความแฉะจากปากทำเอาโฮซอกเผลอซี๊ดปากอย่างลืมตัว ร่างสูงเหลือบมองคนตัวบางที่เกร็งไปทั้งตัวก่อนจะเริ่มดูดดุนแก่นกายของฝ่ายนั้น

ใช้มือว่ารู้สึกดีแล้ว ใช้ปากดีกว่าหลายเท่า

โฮซอกบิดไปมาด้วยสัมผัสแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยได้สัมผัส ทั้งเปียก ทั้งแฉะ ทั้งร้อน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างรวมกันกลับทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

คนตัวสูงใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ลูบบั้นทายกลมเนียน ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วเรียวยาวของตนค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางของโฮซอกที่นอนตัวเกร็งอยู่

เหงื่อเม็ดโตไหลซึมผิวกายที่ค่อนข้างขาวของร่างสูง

ให้ตาย ทั้งฝืดทั้งแน่น ขนาดนิ้วยังเข้าไปแทบไม่ได้

โฮซอกที่รู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่พยายามจะเข้ามาในตัวก็ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ เท้าเรียวสวยจิกลงไปกับเตียงเมื่อร่างสูงปรนเปรอให้เขาจนถึงจุดสุดยอด ของเหลวสีขุ่นพุ่งออกมาจากปลายหัวขณะที่ปากของอีกฝ่ายยังครอบอยู่อย่างนั้น

โฮซอกกระตุกสองถึงสามครั้งในจังหวะที่เขาถึงจุดสุดยอด ดวงตารูปอัลมอนด์ฉ่ำเยิ้มในจังหวะที่ร่างกายผ่อนคลายลง แตกต่างกับร่างสูงที่มีของเหลวข้นหนืดอยู่ในปาก สีหน้าของดูดำคล้ำราวกับกำลังจะอาละวาด

เขาไม่พูดอะไรแต่คายน้ำกามนั้นออกมาไว้ในมือก่อนจะใช้มือข้างนั้นพยายามสอดเข้าไปในช่องทางของโฮซอกอีกครั้ง

ของเหลวสีขุ่นปนกับน้ำลายเป็นตัวหล่อลื่นชั้นดีสำหรับช่องทางฝืดๆ และด้วยความที่โฮซอกเพิ่งถึงฝั่งฝันกล้ามเนื้อของเขาจึงอยู่ในช่วงผ่อนคลาย นิ้วเรียวของอีกฝ่ายจึงสามารถเข้าไปด้านในช่องทางของเขาได้แม้จะไม่คล่องตัวนักก็ตาม

ขนาดนิ้วยังตอดขนาดนี้ ถ้าเป็นมังกรน้อยของเขาละก็... ไม่อยากจะคิด!!

ร่างสูงขยับนิ้วของเขา เริ่มจากเข้าออกอย่างช้าๆก่อนจะค่อยๆเพิ่มความเร็วมากขึ้น ฝ่ายคนตัวบางก็ส่งเสียงร้องครางออกมาปนกับเสียงหอบหายใจที่ค่อยๆถี่มากขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊า.. อ๊า..”

เขารู้สึกว่าโลกกำลังหมุน ทุกอย่างมันหมุนติ้วไปหมด ทุกอย่างมันทั้งร้อน ทั้งเปียก ทั้งแฉะ

โฮซอกร้อนมาก เขาร้อนรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด ทั้งหน้า ทั้งหัว ทั้งผิว แม้กระทั่งตรงช่องทางที่กำลังถูกอีกฝ่ายเล่นสนุกเหมือนเป็นของเล่น ทุกอย่างร้อนไปหมด ร้อนจนไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาอยู่ในห้องแอร์

จู่ๆสติก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ใหญ่กว่านิ้วเมื่อครู่นี้หลายเท่าตัว โฮซอกลืมตาปรือๆเมื่อครู่ขึ้นมาจนแทบทะลัก เขามองคนตัวสูงตรงหว่างขาที่กำลังจับท่อนขนาดใหญ่ของตัวเองจ่ออยู่ที่ทางเข้าของเขา

มือเรียวเผลอกำผ้าปูที่นอนสีขาวอย่างตกใจ ยิ่งร่างสูงพยายามจะดันแก่นกายของเขาเข้ามาโฮซอกก็ยิ่งเผลอกำผ้าปูที่นอนแน่นมากขึ้น

“อย่าเกร็ง”

เสียงทุ้มเอ่ยออกมา พูดง่ายทำยาก จะให้โฮซอกไม่เกร็งได้ไง ในเมื่อไอ้มังกรยักษ์นั่นกำลังจะบุกทะลวงถ้ำอักศักดิ์สิทธิ์ของเขา

“มันเข้าไปไม่ได้ อย่าเกร็ง”

เขาพยายามจะบอกให้อีกฝ่ายใจเย็นลง แต่เหมือนจะใช้น้ำเสียงไม่ถูก สิ่งที่ออกมาเลยเหมือนเป็นการข่มขู่อีกฝ่ายมากกว่า

โฮซอกทั้งกลัวเจ็บแล้วก็กลัวร่างสูงตรงหน้า เขาพยายามจะหยุดเกร็งแต่สุดท้ายเขาก็กลัวเจ็บอยู่ดี

“จะ..จะเข้ามาได้จริงๆเหรอ..”

“ได้สิ”

เขาตอบทันที ก่อนจะยอมแพ้ความกลัวของโฮซอก

“โอเค ฉันจะใช้เจลหล่อลื่น มันจะทำให้ฉันเข้าไปได้ง่ายขึ้น”

เขาพยายามอธิบายให้คนไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างโฮซอกฟัง คนตัวบางพยักหน้าหงึกหงัก เขาลืมไปแล้วว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ ตอนนี้เขาคิดเพียงแค่ขอให้พ้นตรงนี้ไปได้สักที

เขาร้อน เขาทรมาน เขาอยากปลดปล่อยอีกครั้ง.. และอีกครั้ง..

ร่างสูงหยิบเจลหล่อลื่นที่วางอยู่บนโต๊ะประกอบฉากข้างเตียง เขาบีบของเหลวหนืดๆลงในมือก่อนจะใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางของโฮซอกอีกครั้ง ครั้งนี้มันเข้าไปได้ง่ายขึ้นเยอะ เขาสามารถสอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม และเพิ่มจำนวนนิ้วได้มากกว่าเดิม

ร่างสูงสอดนิ้วชี้เข้าไปในช่องทางเพิ่มอีกนิ้วจากเดิมเป็นนิ้วกลางเพียงนิ้วเดียว ยิ่งเพิ่มจำนวนโฮซอกก็ยิ่งเกร็งและตอดรัดมากขึ้น

เมื่อคิดว่าเขาเตรียมความพร้อมให้อีกฝ่ายจนได้ที่แล้วเขาก็จับที่แก่นกายใหญ่โตของตนเองไปจ่อที่ปากทางเข้าอีกครั้ง ค่อยๆสอดมันเข้าไปช้าๆเพื่อลดความเกร็งให้กับอีกฝ่าย ความลื่นทำให้เขาเข้าไปได้ง่ายขึ้นอีกนิด ครั้งนี้มันเข้าไปได้ถึงครึ่งลำ

แน่น แน่นมาก รัดแน่นจนร่างสูงต้องเผลอซื้ดปาก เขาไม่เคยเจอของใครแน่นเท่านี้มาก่อน บอกตามตรงว่ามันรู้สึกดียิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก

ร่างสูงค่อยๆดันมันเข้าไปเรื่อยๆ มันค่อยๆถลำลึกเข้าไป.. ลึกเข้าไปจนกระทั่งเข้าไปได้จนหมด

เขาคามันเอาไว้แค่นั้น ก้มลงมองคนตัวบางที่ตอนนี้ส่งเพียงแค่เสียงหอบหายใจ

ฝ่ายนั้นดวงตาปรือฉ่ำน้ำ ริมฝีปากหยักสวยเผยอออกเล็กน้อย ใบหน้าหวานสวยแดงระเรื่อด้วยความร้อนระอุจากในกาย ผิวขาวนวลเนียนประดับด้วยร่องรอยจูบที่เขาจงใจทิ้งเอาไว้ในตอนต้น

สวย สวยมาก

ร่างสูงคิดอย่างนั้น เขาเผลอมองคนตัวบางตรงหน้าจนไม่รู้ตัวว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เอวแข็งแรงเริ่มเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ

“อ๊ะ อ๊า”

ครั้งนี้เขาเคลื่อนไหวตามความต้องการของตัวเอง สะโพกแกร่งเคลื่อนที่เข้าออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง โฮซอกเจ็บจนนิ่วหน้า แต่ด้วยฤทธิ์ยาและสิ่งที่อีกฝ่ายทำเพื่อเล้าโลมเขามาตลอดมันทำให้เขารู้สึกดีจนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

ร่างสูงไม่สนใจบทที่ให้เขาค่อยเป็นค่อยไปอีกต่อไป จากที่ควรจะขยับช้าๆแต่ดันจนลึก เขากลับขยับเข้าออกรวดเร็วแทน

ทำไงได้ ก็อีกฝ่ายปลุกสัญชาตญาณของเขาเองนี่นา

มือเรียวของโฮซอกกำผ้าปูที่นอนแน่น ฝ่าเท้าจิกลง จากที่คิดจะให้พ้นๆตรงนี้ไปเขาก็เริ่มคิดน้อยลงทุกที..ทุกที..

ตอนนี้หัวของโฮซอกโล่งไปหมด สิ่งเดียวที่เขารู้สึกคือสิ่งแปลกปลอมที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวเขา

แล้วหลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย