“ปล่อยกู!!”
ร่างบางส่งเสียงกรีดร้องอีกครั้งเมื่อจมูกโด่งเริ่มเข้าซุกไซร้ที่ซอกคอขาว ก่อนจะกดเม้มเบาๆจนขึ้นสีแดงกุหลาบ
ดีโอดิ้นพล่านอยู่ข้างใต้ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงลูบไล้ไปที่บริเวญเป้ากางเกงของคนตัวเล็ก
“อะ...อือ...”
ดีโอหลุดครางออกมา สร้างความพอใจให้กับร่างสูงไม่น้อย
เขาอุ้มร่างเล็กแล้วโยนลงเตียงสีครีมอย่างแรง ก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมบนตัวอีกครั้ง
“อย่ารู้สึกดีให้มากนัก.. นี่เป็นการข่มขืน ไม่ใช่เซ็กส์ !!!”
คนตัวสูงว่าก่อนจะกระชากเสื้อสีขาวแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ไยดี ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เบิกตากว้าง ริมฝีปากบางถูกอีกฝ่ายจุมพิตอย่างรุนแรงอีกครั้ง มือที่ยังว่างของไคเอื้อมลงไปถอดกางเกงของตัวเองและคนตัวเล็กออกตามลำดับ
“อื้อ.. หยุด.. อย่า!! โอ๊ย...”
ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อคนตัวสูงส่งตัวตนใหญ่โตของตัวเองเข้าไปในช่องทางแคบแบบไม่มีไม่มีขลุ่ย ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนที่น้ำตาหยดใสจะเริ่มไหลริน
“ฮืออ...เอาออกไป.. เจ็บ...”
ร่างเล็กกรีดร้องทุรนทุราย แต่ร่างสูงกลับไม่ฟังคำนั้น เขาค่อยๆเร่งความเร็วให้มากขึ้น
“ฮือออ.. กูเจ็บ... อึก... ปล่อยกู.. ไอ้เหี้ย..”
เสียงดุด่าดังขึ้นนับไม่ถ้วนสลับกับเสียงร้องไห้ คนตัวเล็กกรีดร้องอย่างทรมาน ในขณะที่คนตัวสูงกลับเมินเสียงร้องนั้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อทำให้ไครู้สึกพอใจพอสมควร.. แต่มันขาดอะไรบางอย่างไป..
“คราง..”
จู่ๆร่างสูงก็พูดขึ้น คนตัวเล็กยังคงนอนร้องไห้หายใจหอบถี่ เขาไม่เข้าใจในสิ่งร่างสูงต้องการ
“กูบอกให้มึงคราง!!!”
เมื่อไม่ได้ดั่งใจ ร่างสูงก็เพิ่มความรุนแรงมากขึ้นจนร่างเล็กรู้สึกเจ็บปวดเจียนตาย มือเล็กจิกหมอนแน่น น้ำตาไหลอาบหน้าไปหมด
“ฮืออออ.. เจ็บ... หยุด...”
“มึงจะครางดีๆหรือจะให้กูเอามึงจนแหกถึงจะยอมคราง!!”
ร่างสูงหมดความอดทนกับร่างเล็ก จึงเริ่มตวาดจนคนด้านล่างรู้สึกตกใจ เผลอหยุดหายใจไปชั่วขณะ ก่อนจะพยายามส่งเสียงร้องที่ไม่ได้มาจากความรู้สึกจริงๆเลยสักนิด
“อ๊ะ.. อ๊า.. โอ๊ย!! .. กูเจ็บ.. ปล่อยกู!! ฮือ.. ไค...”
ร่างเล็กพยายามจะส่งเสียงครางตามที่ร่างสูงได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกความเจ็บปวดถาโถมใส่อีกครั้ง น้ำตาไหลนองหน้าขาวไปหมด คนตัวสูงโน้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากแดงเจ่ออีกครั้งอย่างโหยหา คนตัวเล็กรู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายและใจ ภาพความทรงจำอันโหดร้ายเมื่อสมัยยังอยู่มัธยมต้นที่3ย้อนกลับมาทำร้ายเขาอีกครั้ง
“อืม.. กูจะเสร็จแล้ว..”
ร่างสูงครางเสียงทุ้มต่ำในขณะที่ร่างเล็กแทบไม่ได้ยินอะไรแล้วนอกจากเสียงร้องไห้ของตัวเอง คนตัวสูงสัมผัสและบดขยี้ยอดอกสีชมพูสวยของคนตัวเล็ก
“ฮือออ.. กูเกลียดมึง... อ๊ะ... อื้ออ..”
น้ำสีขาวขุ่นเลอะหน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็ก ดีโอถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ฝันร้ายของเขากำลังจะจบ ... แต่เหมือนเขาจะเข้าใจผิด
“ถอนหายใจอะไรของมึง .. มันยังไม่จบหรอก คืนนี้ยังอีกนานนะครับคุณเมีย...”
ความป่าเถื่อนและรุนแรงถาโถมใส่คนตัวเล็กซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับมีใครไปกด repeat มันเนิ่นนานจนคนตัวเล็กไม่สามารถจะรับได้ไหวและสุดท้ายก็หมดสติไปในที่สุด
“หึๆ ตลกดีนะที่กูได้เจอกับมึงอีกครั้งในสภาพแบบนี้”
ร่างสูงเลื่อนมือไปสัมผัสเบาๆที่ใบหน้าขาวเพื่อเช็ดคราบน้ำตาอย่างอ่อนโยนผิดกับพฤติกรรมบนเตียงอันรุนแรงเมื่อสักครู่ รอยยิ้มน้อยๆปรากฏบนใบหน้า เสริมให้เขาดูหล่อเหลามากขึ้นไปอีก
...ไคตั้งใจจะรุนแรงกับดีโอ…
...แต่สุดท้าย เขาก็เผลออ่อนโยนกับคนตัวเล็ก…
ร่างสูงถอนหายใจน้อยๆก่อนจะหยิบบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อที่วางพาดอยู่ปลายเตียงมาจุด ควันสีเทาถูกพ่นออกจากปากหยักสวย
...เขาไม่สามารถรุนแรงกับดีโอได้หรอก…
...เพราะคนตัวเล็กที่นอนไร้สติอยู่ข้างๆ เป็นรักแรกของไค...
...และเป็นคนที่ทำให้ไคไม่สามารถรักผู้หญิงคนไหนได้อีก...
...ตลอดชีวิต...
